Hallo lieve allemaal,

Daar zitten we dan: in het prachtige, met zonovergoten Curaçao!
Nadat we in Suriname afscheid hadden genomen van alle lieve mensen en dus veel brasa’s hadden uitgedeeld en ontvangen was het tijd om voor de aller laatste keer onze koffer te wegen en toen waren we er klaar voor! Onze laatste avond vierden we in stijl: bij ’t Vat! De laatste salsa les en natuurlijk de allerlaatste Surinaamse cocktail! Ook Patrick kwam even langs om nog even te genieten van de laatste uurtjes met zijn ‘taxidochters’! Na een geslaagde avond was het tijd om naar huis te gaan, snel de laatste dingen in de handbagage stoppen en wachten tot we konden vertrekken. Het was inmiddels 02:00 uur en er was nog geen enkel spoor te bekennen van David en Jonathan, die ons naar Zanderij zouden brengen. Suzanne heeft ze uiteindelijk maar uit bed gebeld en een paar minuten later konden we onze koffers in de auto ‘installeren’ en daar gingen we dan. Ik heb geprobeerd om alles in me op te snuiven, heel gek dat alles voorlopig voor de laatste keer was!
Aangekomen op Zanderij bleek dat we aardig vroeg waren: hadden we ons voor niks zo gehaast! De incheckbalie was nog niet eens open… Heel braaf bleven we dus wachten op de baliemedewerkster. Na een minuut of 10 konden we dan inchecken, nu kwam alles wel heel dichtbij… Nadat we hadden ingecheckt moesten we even wachten op de medewerkers van de ‘Immigration’. Daar zaten we dan, om 03:00 uur ’s nachts. Zonder maar 1 minuut slaap en aardig gammel. Natuurlijk waren onze srd’s bijna op en hadden we nog net genoeg geld om wat bananenchips te komen. Tsja, je moet toch wat eten om 03:00 uur ’s nachts. Toen we eindelijk naar binnen mochten bij ‘Immigration’ en we alle controles hadden doorlopen zaten we in de vertrekhal. Echt klein in vergelijking met Schiphol. Suzanne en Germa installeerden zich op een paar stoelen en probeerden een powernapje te doen: natuurlijk lukte dit niet! Gelukkig hadden we wifi en konden we fijn appen met de lieve mensen in Nederland, want daar was het inmiddels al 09:00 uur. Om 05:30 uur mochten we dan het vliegtuig in. Suzanne kon bijna niet geloven dat we daarin moesten, zó klein?! Inderdaad, echt een verschil met het grote vliegtuig van de KLM. We zaten alle drie nog maar net of mij ogen begonnen al dicht te vallen, pff best vermoeiend een hele nacht overslaan. Het opstijgen was best een raar moment, het besef kwam bij ons alle drie aardig te komen en metelkaars handen vast vlogen we dan Suriname uit: ‘Tot ziens!’ Best wel eventjes slikken, het klinkt best gek, maar Suriname is echt mijn tweede thuis geworden! In die 11 weken hebben we er zoveel meegemaakt en beleefd, raar dat het nu allemaal voorbij is! Maar gelukkig vlogen we naar een hele leuke bestemming: Curaçao!
In het vliegtuig heb ik heerlijk kunnen slapen, na een tussenstop in Trinidad en Tobago (die ik me maar vaag kan herinneren omdat ik nog half in slaap was) zag ik rond 08:45 uur (plaatselijke tijd) het eilandCuraçao al liggen vanuit de lucht. Wauw, wauw, wauw: blauwe zee en witte stranden! Na een goede vlucht waren we veilig geland op Hato, het vliegveld van Curaçao. Ook hier moesten we langs de douane en hebben we weer een mooi stempeltje gekregen in ons paspoort.
Nadat we onze koffers op hadden gehaald en geld hadden gepind liepen we naar buiten met onze bagage. Nergens was ‘onze’ auto te zien en/of de mensen van de autoverhuur. Maar na een minuut of 10 wachten zagen we daar toch een bordje: ‘Suzanne Wattel’. Gelukkig! Onze koffers konden in de ene auto en met z’n drieën en iemand van het autoverhuurbedrijf gingen we in de andere auto: op weg naar ons appartement. Na ongeveer een half uur rijden waren we aangekomen in ons appartement: wauw! Echt ontzettend mooi en heel netjes. Alles is schoon en geen kakkerlak of mier te bekennen. We moesten elkaar echt even knijpen, het leek wel een droom. Op de achtergrond hoorden we de zee, super mooi!
Nadat we ons hadden geïnstalleerd was het natuurlijk tijd om een kijkje te nemen bij de zee. Op nog geen 50 meter afstand van ons appartement ligt hij dan: een helderblauwe zee met daarvoor een wit strand: onbeschrijfelijk mooi! De eerste dag was verder heel relaxt, boodschappen gedaan en ook nog lekker geslapen. Na het avondeten waren we alle drie nog best wel moe en besloten we om niet zo laat te gaan slapen: ja, we worden met de dag verstandiger.
Vrijdag was ik al vroeg wakker, heerlijk met het geluid van de zee op de achtergrond! Dit is echt puur genieten, echt een vakantiegevoel. Na een verrukkelijk ontbijtje zijn we heerlijk naar ‘ons eigen’ strand toe geweest en zijn daar tot 15:00 uur gebleven. Aardig verkleurd en voor het allereerst in m’n leven een heel klein beetje verbrand… De zon is aardig fel en onsredelijk zongebruinde huidjewordt steeds bruiner, helemaal niet erg natuurlijk! Na een relaxt dagje strand was het tijd om een duik te nemen in het zwembad dat voor ons huis ligt: gewoon, omdat het kan! Ook vandaag zijn we niet al te laat gaan slapen, best vermoeiend hoor dagjes zon, zee en strand!
Vanochtend, zaterdag 20 november 2013, werden Germa en ik wakker van het vele lawaai van Suzanne: ‘Goeiemorgen Suzanne, het is 07:15 uur!’ Tsja, ze had haar oordoppen in en had niet door dat ze zoveel lawaai aan het maken was. Geeft niks natuurlijk, kon ik mooi verder lezen in het hilarische boek dat ik heb geleend van Marloes (haha, iedereen vindt het boek leuk Marloes). Na een gezond ontbijt met o.a. verse appels en sinaasappelsap was het weer tijd om onszelf in de bikini te hijsen. Een dagje Cas Abao stond op de planning! Eerst wat boodschappen gedaan bij de supermarkt en toen gingen we op weg naar Cas Abao. Wauw! Hier werden we echt even stil van, ook al ontzettend mooi! Cas Abao is een groot wit strand met echt een hele helderblauwe zee. We hebben een heerlijk dag gehad en rond 16:40 uur reden we weer terug naar ons appartement.
Ook vandaag hebben we het zoute water weer even van ons afgespoeld in het zwembad. Morgen gaan we een dagje met de boot naar klein Curaçao, ook daar moet het prachtig zijn! Maandag gaan we een kijkje nemen in Willemstad en dinsdag gaan we waarschijnlijk zwemmen bij de Grote Knip. Verder wil Suzanne nog een keer gaan duiken en gaan we nog een keer ‘bakken’ op ons eigen strand. Genoeg plannen dus, de week vliegt waarschijnlijk voorbij. Toch heb ik ook ontzettend veel zin om weer lekker thuis te zijn. Weer fijn bij Ate, mijn lieve familie en vrienden!
Voor nu: tot over 5 (bij ons nog 6) dagen, wij gaan nog lekker even genieten!
Jullie allemaal een fijn weekend verder!

En oja, ik weet dat Curaçao niet meer bij de Nederlandse Antillen hoort, maar op de een of andere manier staat het land Curaçao niet in het rijtje van landen die ik kan kiezen. Daarom maar de keuze: 'Nederlandse Antillen'. Maar jullie snappen wel welk land in bedoel, haha!

Veel liefs, Anouk