Hallo allemaal,

Aan al het moois komt langzamerhand weer een einde... Dit is alweer 1 van mijn laatste reisverhalen vanuit Suriname.

Woensdag 20 november 2013
Natuurlijk weten jullie allemaal dat we heerlijk vakantie hebben. En wat is er dan leuker om iets cultureels te ondernemen…
Haha, nee geen grap. Vandaag gingen we dus iets cultureels ondernemen en alle drie hadden we er zin in!
We pakten weer de staatsbus naar de stad. Vandaag gingen we naar Fort Zeelandia.
Aangekomen bij Fort Zeelandia kochten we een entreebewijs en liepen we wat rond. Ook hier was ik 5 jaar geleden geweest, maar toen namen we deel aan een rondleiding. Wij waren pas rond 11:45 uur op het Fort en dus waren er geen rondleidingen meer. Goed, zonder rondleiding zou het vast ook wel leuk worden. Eigenlijk al heel snel raakten we aan de praat met een hele lieve man die op een stoel zat bij 1 van de ingangen. Hij was heel belangstellend en vroeg aan ons hoe wij Suriname vonden. De man had de mooiste verhalen en in het kort gaf hij ons een beeld van het museum. Hij vertelde ons wat we absoluut moesten bekijken en gaf ons kort een geschiedenisles. Hadden we dus toch nog een soort van rondleiding. Als brave toeristen gingen wij natuurlijk het museum bekijken en volgden we de aanwijzingen op van de meneer op de stoel die bij 1 van de ingangen zat. Teruggekomen van 1 van de tentoonstellingen kwamen we weer de lieve meneer tegen. Hij vroeg ons hoe we het vonden en wijste ons de volgende tentoonstelling. Doordat hij ons van alles had verteld over de tentoonstellingen was het leuk om het te bekijken. Sinds kort was er ook een nieuwe tentoonstelling in het museum: Smart van een slavenschip – scheepsramp op de Marowijne.
Een hele indrukwekkende tentoonstelling over de scheepsramp van het slavenschip Leusden in 1738. Op de zolder van het museum konden we ervaren hoe weinig ruimte de slaven hadden op het slavenschip. Best indrukwekkend dus!
Toen we weer naar beneden liepen kwam de lieve meneer ons alweer tegemoet, hij had ons gezocht. Hij heeft ons nog iets verteld over de geschiedenis van het Fort en na een hele interessante ochtend was het weer tijd om te vertrekken.
Voor de afwisseling gingen we een broodje eten bij Tangelo (inderdaad, dit keer niet bij ’t Vat).
En toen was het tijd om te: shoppen! En dit keer geen kleren, souvenirs of what ever.
Nee. Sinterklaascadeautjes! Vanavond was namelijk de heugelijke avond dat wij, de echte meisjes uit de jungle van Lob Makandra, onze slipper/sandaal gingen zetten. Onder de airco, gewoon omdat het kan!
Bij Kirpalani hebben we ons opgesplitst en werd de jacht geopend om iets leuks voor elkaar te kopen: spannend!!!
Nadat we geslaagd waren was het alweer tijd om een hapje te eten bij Zus&Zo. Na het eten moesten we snel doorlopen naar ’t Vat want er stond weer salsa les op het programma. Na de salsa les werden we zoals altijd opgehaald door… (ik hoef het niet eens meer te vertellen).
Thuis aangekomen was het natuurlijk tijd om onze sinterklaasaanwinsten in te pakken en om niet te vergeten onze slipper/sandaal te zetten. En ja, ook wij hebben een sinterklaasliedje gezongen (in onze bikini)! Daar stonden ze dan, alle drie mooi op een rijtje onder de airco. Hopelijk kon piet daar doorheen komen, de kikkers kunnen het in ieder geval wel…
Ook vandaag sliepen we weer met z’n drieën op 1 kamer, gezellig!
Donderdag 21 november 2013
‘Meiden, kom!’
Ja hoor, Suzanne zat al rechtop in haar bed om 08:45 uur.
‘Zou er iets in onze slipper/sandaal zitten?’ Spannend!!!
In onze pyjamaoutfit liepen we naar onze slipper/sandaal. Het was piet gelukt om door de airco te komen, jippie! Ik ben goed verwend met een mooie roze nagellak, een masker en een spiegeltje.
Nadat we ons weer hadden gebaad en aangekleed gingen we weer met de bus naar de stad toe. De allerlaatste inkopen doen! Vandaag zijn we ook voor de eerste keer naar de markt toegeweest. Niet de centrale markt, maar een kleinere. Super goedkoop en daar hebben we lekker wat vers fruit en groente ingeslagen.
Thuis heb ik mijn kamer maar weer eens opgeruimd en alle spullen alvast gesorteerd voor volgende week woensdag, het einde komt langzamerhand in zicht…
Vrijdag 22 november 2013
Overbridge!
Dat stond vandaag op het programma, samen met Eddy, Jennifer, Mirjam en Geeske.
Om 09:57 uur hoorden wij al een toeter. Haasten, haasten. Wij dachten dat we namelijk nog 3 minuten hadden. In die tijd konden we dus snel een tosti in het apparaat leggen en op eten en de laatste spulletjes bij elkaar rapen. Snel, snel dus… Met een hele warme tosti in m’n hand stapte ik om 09:59 uur in de bus: ook nog op tijd!
Na anderhalf uur gereden te hebben kwamen we aan op Overbridge. Heerlijk!
Overbridge is te vergelijken met White Beach, maar de natuur is mooier en het is er groter. White Beach heeft alleen meer ‘strand’ en daar heb je meer ruimte om te zwemmen in de rivier. Maar ondanks dat, het was een heerlijk dagje. De zon liet het afweten, maar toch was het heerlijk vertoeven op onze badlaken en in de pinahut. We hebben samen een hele gezellige dag gehad en rond 19:15 uur waren we weer thuis.
Zaterdag 23 november 2013
Ook vandaag stond weer iets cultureels op de planning: plantagetour met de Sweet Merodia.
Ja, als dochter van een o.a. geschiedenisleraar moet je zulke dingen toch wel ondernemen, haha (grapje hoor pap!).
Om 08:20 uur stond onze trouwe chauffeur weer paraat. Ook Tanja en Herma gingen mee vandaag en met z’n vijven propten we ons in de auto van Patrick. Herma op schoot bij Germa en gaan met die banaan. Al snel raakten we in de file! Balen!
Juist vandaag hadden ze 2 (!) hele belangrijke wegen afgesloten voor een marathon… Het was dus een heel gestress in de auto want de boot zou om 09:00 uur vertrekken van de pier. Veel vertraging konden we dus niet gebruiken… We pleegden een belletje met de touroperator en we kregen op den duur het telefoonnummer van de Sweet Merodia.
Gelukkig is Patrick een goede en slimme chauffeur en na wat sluipweggetjes konden we de ergste file ontwijken. Suzanne hield inmiddels de Sweet Merodia op de hoogte en op de achterbank zaten wij, lichtelijk gestreste meiden.
Gelukkig (!) wou de Sweet Merodia op ons wachten en met uiteindelijk 10 minuten vertraging konden we vertrekken.
De eerste plantage heette Rust&Werk. Dit was vroeger een suikerriet plantage. Natuurlijk hebben wij dat ook nog even geproefd, het was best lekker. Op deze plantage wonen nu nog steeds mensen en ik vond niet dat je heel goed kon zien hoe de plantage er vroeger uit zag. Wel was het leuk om te zien en interessant om de verhalen te horen. Als echte aankomende juffen hebben we de school, die ook op de plantage zit, even bekeken. Super mooi en modern! Ook heb ik nog een schildpad vastgehouden, best wel zwaar zo’n dier.
Na het schildpad vasthouden en kaaiman bewonderen was het weer tijd om in te schepen. De volgende bestemming was: plantage Frederiksdorp. Onderweg hebben we nog heel veel dolfijnen gezien: wauw! Eerst zwommen ze voor onze boot uit, super leuk om te zien. Daarna zagen we nog een groepje naast onze boot, leuk om ze nu in het echt te zien i.p.v. het dolfinarium.
De tweede plantage was echt heel mooi en zag er uit zoals het vroeger was. Zo kregen we daar dus een goed beeld van.
Hier konden we lekker even chillen in de hangmat en schommelstoel. Toen we weer inscheepten kregen we heerlijk eten en daarna voeren we weer terug naar de pier. Het duurde echt super lang, dat had te maken met de hoogte van het water. Om 17:20 uur kwam Patrick weer aanrijden om ons weer op te halen.
’s Avonds hebben we gezellig gekletst met Moreno en Jonathan. Tanja en Herma kwamen gezellig bij ons film kijken en logeren. En toen was er ALWEER een dag voorbij. Voorbij gevaren dit keer.
Zondag 24 november 2013
Vandaag was het de laatste keer dat we naar de kerk toegingen. Zo gek, de tijd is echt voorbij gevlogen. De eerste keer in de kerk van Lob Makandra zou ik nooit vergeten en nu is het alweer (voorlopig dan) de laatste keer. Omdat het morgen Onafhankelijkheidsdag is was het een beetje een feestje in de kerk. Heel veel mensen hadden zich mooi aangekleed, sommigen in klederdracht. Toen wij aankwamen klonk het al heel gezellig en zongen ze super mooie liedjes. Een mooie ‘laatste’ dienst.
Na het zingen van de liedjes en de afkondigingen van oma Sila werden we naar voren geroepen, samen met Mirjam en Geeske. We kregen hele mooie en lieve woorden en kregen als bedankje een prachtige kalender van Suriname. Ontzettend lief!
Na de preek van oma Sila gingen we in groepjes van 3-4 bidden voor Suriname en voor elkaar. Heel bijzonder om dit met elkaar te doen.
Ik realiseerde me dat de tijd hier in Suriname echt bijzonder was. Ik heb van elk moment genoten en besef me wat voor mooie kans dit was. Het is een ervaring dat ik mijn hele leven meeneem. Na het bidden met elkaar gingen we samen het ‘Onze Vader’ zingen, echt ontroerend!
Zo. Wat ga ik dit land ontzettend missen!
Na een prachtige kerkdienst kregen we nog allemaal lieve woorden van gemeenteleden.
We waren uitgenodigd door oma Sila om bij haar te komen eten, het was heel gezellig!Verder hebben we vandaag een hele chille middag gehad.
Donderdag vliegen we om 06:00 uur naar Curaçao, dat wordt woensdag dus kofferstress. Maar daar gaan we nu nog niet aan denken, morgen is het Onafhankelijkheidsdag in Suriname, dus feest!
We gaan dus nog even flink genieten! Jullie succes allemaal deze week.

Bigi brasa, Anouk.