Hallo allemaal,

Weer een verhaal vanuit Suriname!
De afgelopen 2 dagen heb ik weer genoeg beleefd om een blog over te schrijven.

Zaterdag 16 november 2013
Vandaag was dan eindelijk de dag aangebroken. Ik ging mijn Surinaamse familie bezoeken. Er wonen nog best wel veel neven, nichten en zelfs een tante van papa in Suriname.Een nicht van papa had al gezegd dat ze me een dagje zou komen halen en vandaag was het dan zover, ik was erg benieuwd!
Om 13:40 werd ik gebeld door tante Olga, (eigenlijk moet ik haar pooha, betekent ‘tante’ in het Hindoestaans, noemen) ze stond al op het terrein van Lob Makandra.
5 jaar geleden had ik haar voor het laatst gezien en ik wist niet meer precies hoe ze er uitzag. Toen ik vanaf het Kruispunt vertrok om haar tegemoet te lopen zag ik al een vrouw aan komen lopen. Ze moest al heel erg lachen en ik had al zo’n idee dat het mijn tante wel eens kon zijn. En jahoor, gelijk zei ze: ‘Zo, wat lijk jij op mijn neef (papa dus) zeg!’ Het was dus mijn tante. Tante Olga was gelijk super lief en het voelde helemaal niet ongemakkelijk. Heel gek is dat eigenlijk, maar ondanks dat je elkaar eigenlijk helemaal niet kent heb je wel gelijk een band. Ik kwam er achter dat er vlak bij Lob Makandra ook nog een nicht woont, maar een paar minuten rijden vanaf het terrein, daar zijn we ook nog even langs gereden.
Toen we nog maar net in de auto zaten vroeg tante Olga of ik wel eens bij restaurant Resa had gegeten. Ik hoefde niet eens wat te zeggen want gelijk stopte ze de auto al en gingen we dus een lekker hapje eten bij Resa: heerlijke soatosoep en een flensje met kokos. Bommetje vol stapte ik weer in de auto. We reden langs Leiding 11A, waar papa ook gewoond heeft, en tante Olga vertelde me van alles over vroeger. Echt super interessant en ik had echt het gevoel dat ik een beetje terug ging naar papa’s roti (papa’s roots dus. Een beetje als Ramon Beuk met het programma: 'Terug naar mijn Roti'). Ik kwam te weten dat de familie Jagernath vroeger echt een enorm perceel had. Jammer genoeg is dat nu niet meer van de familie, maar het was echt leuk om te zien. Ook heb ik de school gezien waar papa op school heeft gezeten. 5 jaar geleden hebben we dit ook allemaal bekeken, maar ik vond het interessant om het allemaal weer te zien. Echt bijzonder om zo met een ‘tante’ in de auto te zitten in Suriname, echt genieten.
We moesten snel doorrijden naar huis want we zouden naar een verjaardag gaan van een nichtje van tante Olga. We reden nog langs Welgedacht C (vlakbij de Soekhoeweg, waar de Soekhoe’s wonen). Aangekomen bij het huis van tante Olga werd ik hartelijk ontvangen door haar man en dochter, ook al super aardig en belangstellend. Tante Olga moest zich nog even snel omkleden (ze zag er super mooi uit) en toen gingen we door naar de verjaardag vanhet nichtje. Rond 16:00 uur waren we op de verjaardag. Eerst was het nog heel rustig, maar langzamerhand kwamen er meer gasten. Het was heel gezellig en ook de zoon en schoondochter van tante Olga kwamen langs. Ook haar zoon herkende ik niet echt meer van 5 jaar geleden, in 5 jaar tijd verander je dus echt veel. Met hen heb ik ook nog gezellig gekletst. Mijn neef kon me wel van alles vertellen over het uitgaansleven van Suriname, heel leuk en handig natuurlijk.
Rond 21:15 uur vertrokken we weer van de verjaardag. Omdat de andere meiden nog in de stad waren zou mijn neef me meenemen en gelijk naar de stad toe brengen. Tante Olga was, zoals het tante’s en oma’s (af en toe zei tante Olga dat ze ook m’n oma was) natuurlijk betaamd, heel bezorgd en ze drukte haar zoon wel 10 keer op het hart dat hij me veilig af moest zetten. Ontzettend lief en herkenbaar, alle tante’s en oma’s zijn dus blijkbaar zo.
Natuurlijk werd ik veilig afgezet bij, …. Je raadt het al: ’t Vat. De andere meiden zaten al gezellig aan een cocktail en ik kon gezellig aanschuiven om alle belevenissen te vertellen en natuurlijk hun nieuwe avonturen te horen.
We hebben het maar niet al te laat gemaakt, rond 23:45 uur werden we weer opgehaald door onze taxi. Tante Olga had me ’s middags verteld dat bijna heel Suriname morgen zonder stroom zou zitten, ze gingen weer ergens mee bezig! We wisten niet zeker of we dan wel water zouden hebben (en ja, hoe moet je dan het toilet doorspoelen en natuurlijk je handen wassen?). Een paar emmers en een teil werden gevuld met water, je weet het maar nooit natuurlijk…
Na een lange, indrukwekkende dag was het weer tijd om te gaan slapen. Ik ben als een blok in slaap gevallen, het was een leuke dag!
Zondag 17 november 2013
Voor de zekerheid had ik mijn wakker maar om 08:30 uur gezet. Vanaf 09:00 uur zou de stroom er namelijk af gaan en voor die tijd wou ik nog even douchen! Toen ik om 09:00 uur klaar was met douchen, aankleden etc. kon ik nog steeds internetten op mijn laptop en ook de airco stond nog aan. Om 10:00 uur was het tijd om naar de kerk toe te gaan. Het zingen met elkaar was weer erg mooi en indrukwekkend. Elke keer weer vind ik dat het mooiste gedeelte van de kerkdienst. Om 10:30 uur viel pats, boem ook de stroom uit in de kerk. Iets later dan gepland, maar dus toch echt. Gelukkig konden we wel gewoon doorzingen want de microfoons en instrumenten waren aangesloten op een noodgenerator. Alleen de lichten en ventilatoren deden het niet meer. Dat de lichten het niet meer deden was niet erg natuurlijk, maar op den duur werd het wel warm zonder ventilator…
Na de preek van Sila was het weer tijd om naar huis te gaan. Thuis aangekomen was er een aangename verrassing: er was wél water, joepie (we konden dus wel het toilet doorspoelen en onze handen wassen). Verder was er natuurlijk geen stroom en op het moment dat ik dit schrijf nog steeds niet. Het kan wel tot 17:00 uur vanmiddag duren! Het is dus een hele rustige zondag. We zitten alle drie maar buiten, want binnen is het nog veel warmer dan buiten. Rond 16:00 uur gaan we volleyballen met een paar mensen die hier ook op het terrein wonen. En Yvonne, jij weet als geen ander hoe goed (…) wij in volleybal zijn. Dat wordt dus hilarisch straks, ik ben benieuwd hoeveel ballen er over het net heen komen…
Deze week moeten we nog een bezoekje brengen aan de Vreemdelingenpolitie voor een stempel op ons visum, ik hoop dat het allemaal snel gaat. Verder gaan we nog een cultureel dagje doen: we gaan een bezoekje brengen aan fort Zeelandia, de houten kathedraal en de palmentuin. Ook gaan we deze of volgende week nog een dagje naar Overbridge met Jennifer en Mirjam en Geeske, dan kunnen we alvast wennen aan zee (naja, rivier) en strand!
Een heerlijk weekje dus! Voor jullie allemaal een fijne week en tot over 19 dagen!

En trouwens, van onze taxichauffeur hebben we geleerd wat ‘ik hou van jou’ betekent in het Javaans. Nou dat is als volgt: Aku seneng kowe. Je spreekt het uit als akoesenang kwe!
Weer een woordje voor in het woordenboek en zo hebben jullie ook weer een nieuw woordje geleerd.

Bigi brasa, Anouk