Lieve volgers,

Speciaal voor jullie heb ik weer wat leesvoer geproduceerd!

Woensdag 23 oktober 2013: ‘En dat is zeven!’
Om 07:30 uur stonden we klaar bij het huis van stichting ‘In de ruimte’. Inmiddels hoeven we niet meer te lopen naar stage, want we krijgen vanaf vandaag elke dag een lift van de chauffeur van stichting ‘In de ruimte’. Elke dag brengt hij twee kinderen naar school en onze school ligt ook op de route, dit scheelt een hoop gestress ’s ochtends! Met het busje duurt het amper 5 minuten (misschien ook wel 3 minuten) terwijl wij er lopend ruim 20 minuten over doen. We kunnen nu gewoon 20 minuten later vertrekken en ik kan je vertellen; 20 minuten langer slapen is helemaal niet erg.
Vandaag stond voor mij weer een dagje kleutergroep B op het programma. Het was de derde dag dat ik alleen voor de klas stond en het ritme begon er al een beetje in te komen. Leuk om ook een beetje je ‘eigen’ onderwijs toe te voegen aan de dag. Ik heb ze nieuwe liedjes geleerd (‘Heb je wel gehoord van de zeven?’ en ‘De dagen van de week’). Elke ochtend begonnen we de dag met het liedje ‘Wakker worden!’ Dit liedje hadden ze geleerd van hun eigen juf en komt uit de liedbundel ‘Eigenwijs’. Grappig om te zien dat ze dat liedje hier in Suriname ook gebruiken. Na een kleine ochtendgymnastiek (even wakker worden) begon dan de dag. Omdat ik nog niet alle namen kende van de kinderen wenste ik elk kind persoonlijk een goeiemorgen (‘Goeiemorgen Noviënta etc.). De kinderen vonden dat erg leuk en zeiden vrolijk ‘Goeiemorgen juffrouw’ terug; Als dat geen goed begin van de dag is (en ik kon zo mooi de namen oefenen). Elke ochtend was het erg belangrijk dat de gemaakte afspraken met elkaar werden herhaald. De kinderen hadden veel moeite met luisteren en elke dag probeerde ik spelenderwijs te werken aan de gemaakte afspraken. Dat hielp dan even, maar al gauw vergaten ze het weer.
Het was erg vermoeiend en bijna begon ik aan mezelf te twijfelen, want hoe kan het dat ze gewoon niet goed kunnen luisteren? Natuurlijk worden ook dit soort dingen besproken met de andere meiden. Vooral in de onder- en middenbouw lopen we tegen dezelfde soort dingen aan. We kwamen tot de conclusie dat de kinderen hier ook niet leren om goed te luisteren. De juf van de klas slaat met een stok op tafel of gaat heel hard tegen ze schreeuwen als ze niet doen wat zij wil, maar oefent niet met ze hoe het wél moet. De kinderen zijn het dus gewend dat er tegen ze geschreeuwd wordt of dat er met een stok op tafel wordt geslagen. En dat is nou datgene wat wij absoluut niet willen doen!
Wel probeerde ik er het beste van te maken, want voor de rest was het wel heel erg leuk! Kleutergroep B was erg goed in zingen en de momentjes die we over hadden konden we daar dus mooi voor gebruiken. Prachtig om te zien hoe enthousiast de kinderen meededen bij de liedjes ‘Hoofd, schouders, knie en teen’ (en dan zo laaaaangzaam als een oude opa of oma of heeeeeel snel), ‘Heb je wel gehoord van de zeven’. Vooral van de laatste konden ze geen genoeg krijgen! Super schattig om al die kleutertjes te zien zitten op de grond als we zongen: ‘En dat is zeven…’
Tijdens het werken heb ik de kinderen geleerd om een Hollandse tulp te vouwen. Deze bloem kenden ze nog niet. Die ochtend had ik van een meisje bloemen gekregen, super lief. Ze vertelde aan mij welke bloem het was en die kende ik nog niet. Zo leren ze van mij en ik leer van hen.
Na het ochtendje stage konden we weer meerijden met het busje van stichting ‘In de ruimte’.
Thuis aangekomen hadden we heerlijk de tijd om te relaxen! Rond 16:30 uur kwam Jennifer (onze stagebegeleidster van Lob Makandra). Samen met haar en Tanja en Herma gingen we Surinaams koken. Jennifer leerde ons van alles over de Surinaamse keuken. Heerlijk hebben we gegeten (ik weet niet meer hoe alles heette, maar Yvonne heeft het wel ergens opgeschreven). Na het eten restte ons natuurlijk nog: DE AFWAS! Op de een of andere rare manier waren onze theedoeken zoek… Alles maar uit laten druipen dus! Na het eten is het in huis altijd een drukte van belang, de energie uit het eten wordt in elk geval HEEL goed opgenomen. Onze keuken begon meer op een waterdisco te lijken. Met een lekker muziekje erbij werden er de mooiste dansi’s gemaakt op de gladde vloertegels! Enorm gelachen hebben we met z’n vieren, gelukkig is er niemand uitgegleden…
Omdat we nog zo veel energie overhadden besloten we om een verfrissende duik te nemen in het zwembad, gewoon omdat het kon! Even ontspannen voordat morgen weer een dagje stage begon. Na het zwemmen was het tijd om de lessen voor de volgende dag voor te bereiden, dat moet natuurlijk ook gebeuren. Rond 22:00 uur was de rust weergekeerd in Het kruispunt: Welterusten!
Donderdag 24 oktober 2013: Het is bijna weekend!
Na een leuk en druk dagje stage waren we alle vier toe aan een middagje ontspanning. Na een duik in het zwembad besloten we rond 15:30 uur om naar de stad toe te gaan. Even hadden we het gevoel dat we al weekend hadden, heerlijk!
Omdat we toch wel wat meer wouden zien van de stad dan alleen ons stamcafé gingen we voor de verandering eten bij Zus&Zo. Zeker voor herhaling vatbaar! Het aller, aller, allerlekkerste was nog wel: verse appeltaart met slagroom, mmm! Even waanden we ons weer in Nederland. Rond 19:30 namen we de bus weer naar huis. Thuis aangekomen stond Patrick (onze privé chauffeur) voor de deur met heerlijke soato soep: erg aardig! Nadat we nog gezellig even buiten hadden gezeten was het weer tijd om te gaan slapen. Nog 1 dagje en dan was het toch echt weekend.
Vrijdag 25 oktober 2013: Laatste dagje in kleuterklas B.
Vandaag was het mijn laatste dag in kleuterklas B. Een gezellig dagje hebben we er van gemaakt. Het was een enorm leuke ervaring, maar ergens ben ik ook wel blij dat ik volgende week gewoon weer naar m’n eigen stageklasje (kleuterklas A) terugga. Het was echt een hele intensieve week en ik merk aan mezelf dat ik echt heel erg moe ben. We besluiten om er vandaag een rustige middag van te maken. Na het eten, opgewarmde (bah!) bami en nasi, dat we opgehaald hadden bij Elly’s was het tijd om even te skypen met Nederland. Tijdens het skypegesprek gebeurt waar we al de hele tijd bang voor zijn: Yvonne en Germa komen naar buiten lopen en Germa vertelt ons dat Yvonne terug moet naar Nederland. Yvonne haar moeder is al een hele tijd ziek. Het gaat niet goed met haar en Yvonne moet zo snel mogelijk weer naar Nederland toe.
Er moest dus van alles geregeld worden en met z’n vieren gingen we op zoek naar telefoonnummers, tickets etc. Snel vonden we een ticket voor de volgende dag. Echt zo ontzettend balen, maar echt beseffen doen we het nog niet echt. Om even een beetje afleiding te zoeken besloten we om in de regen en een heel klein beetje onweer (!) te gaan zwemmen. Na een hele lekkere duik in het zwembad was het tijd om te party douchen! Dat houdt in: een schuimparty in de bikini! De badkamer van Yvonne en mij begon meer te lijken op een zwembad. Na een tijdje gebeurde het pats, boem weer (!): de stroom was weer eens foetsie! In onze bikini’s en met schuim op ons hoofd gingen we naar buiten om de schakelaar om te zetten. Natuurlijk kon dit niet ongezien gebeuren, ‘Hallo oma Helen’. Die zou wel gedacht hebben… In elk geval hebben we een hele gezellige één na laatste middag met Yvonne gehad.
Omdat het het laatste avondje was dat we nog met z’n vieren waren probeerden we er nog maar een leuke avond van te maken. ‘ s Avonds gingen we, samen met Tanja en Herma, naar ’t Vat toe. Samen de laatste cocktails drinken en even naar de salsanight!
Zaterdag 26 oktober 2013: Laatste dagje met lieve Yvonne.
Vandaagwas dan het laatste dagje dat Yvonne nog met ons in Suriname was. Het besef begon aardig te komen. Rond 11:00 uur besloten we om een bus te namen naar de stad, Yvonne wou nog even wat souvenirs kopen (wij hebben ook gelijk maar onze slag geslagen)! Natuurlijk kwam de bus weer eens niet opdagen, ook de buschauffeurs hebben weekend… We besloten om aan Gloria te vragen of we met de auto mochten en ja hoor, we mochten met de bus. Joepie! Yvonne, onze auto- en busjesheld, reed ons veilig naar Readytex (de souvenirwinkel in de stad). Nadat we leuke souvenirs hadden gekocht reden we naar de Hermitage Mall om geld te pinnen en te eten. Met de bus door de drive van de grote, gele M! Thuis aangekomen hebben we lootjes getrokken (ja, jullie lezen het goed: lootje getrokken). Hier in Suriname krijgen we het zwarten pietengedoe wel mee, maar wij trekken ons daar niks van aan en vieren in december met z’n viertjes gewoon sinterklaas. Na te denken hoef ik niet over de gedichten, genoeg dichtmateriaal en ikheb er nu al ontzettend veel zin in!
Om 18:15 uur was daar dan toch het moment, David bracht ons naar het vliegveld om Yvonne uit te zwaaien. Het voelde gewoon heel gek, helemaal niet leuk. In de tijd dat we hier zitten hebben we al zo iets opgebouwd met z’n viertjes, echt raar om dan een ‘bendelid’ uit te zwaaien op Zanderij. Met tranen in onze ogen hebben we Yvonne uitgezwaaid!Familie van Jennifernam het zelfde vliegtuig als Yvonne, zohoefde Yvonne niet helemaal alleen te wachten gelukkig.
Lieve Yvonne, ook vanaf deze kant wil ik je/jullie heel veel sterkte toewensen! We blijven aan jou/jullie denken hier.
Thuis aangekomen waren we allemaal een beetje van slag, opeens waren we dan met z’n drieën in huis. Omdat ik me niet helemaal fit voelde en aardig moe was van de afgelopen week besloten we om niet al te laat te gaan slapen.
Zondag 27 oktober 2013: Rustig dagje.
Al vroeg waren we wakker vandaag. Ik ben wakker geworden met een hele zere keel en hoofdpijn.Toen ik op mijn wekker keek was het nogmaar 06:00 uur. Slapen kan ik niet meer, duswas het tijd om maar te beginnen met mijn blog (dit blog). Ook de andere meidenwaren al vroeg wakker. Best uitzonderlijk dat we allemaal wakker zijn geworden vóór de wekker. Als het bij ons 08:20 uur is belt Yvonne naar Germa om te vertellen dat ze veilig is geland, gelukkig!
Om 10:00 uur wandelen we naar de kerk toe. Vandaag was het een mooie dienst, er werden prachtige liedjes gezongen: mooi om zo de week te beginnen. Toen de kerkdienst bijna afgelopen was brak er een tropische regenbui los, het heeft best een tijd geduurd voordat de bui weer over was. Uiteindelijk zijn we nog door de harde regen naar huis gerend, waren we gelijk afgekoeld want het was aardig warm in de kerk.
Verder is het vandaag een rustig dagje. Morgen beginnen we met ons project op de stageschool met als thema: De winter in Nederland. De laatste dingetjes worden nog in elkaar gezet en dan zijn wij er wel klaar voor.
Ik wens jullie weer allemaal een hele fijne week toe, ook voor jullie is de vakantie (als je diehad) nu natuurlijk afgelopen! Heel veel succes met alles in ieder geval.
En voordat ik het vergeet: er staan weer nieuwe foto’s op m’n blog in het mapje: ‘Suriname september en oktober’ (voor wie het leuk vindt om die te bekijken).

Veel liefs en een bigi brasa, Anouk