‘U bent adembenemend, eindeloos mooi…’ (http://www.youtube.com/watch?v=PuapPfdU2ZA)
Wauw, wauw, wauw! Bovenstaand nummer kwam in me op toen we in de korjaal zaten naar onze bestemming: vakantie-eiland Isadou! Wat is de natuur daar ontzettend mooi, adembenemend!
Woensdag 2 oktober begon het grote avontuur! Om 08:45 uur precies stonden de 6 echte meisjes uit de jungle van Lob Makandra klaar met als bagage: allemaal maar 1 rugzak! Wauw, wat zouden papa en mama trots op me zijn! Het was ons allemaal gelukt om al onze bagage in 1 rugzak te proppen, we leren het nog wel! Als echte avonturiers compleet met pet, hoed, zonnebril en een voortreffelijk lunchpakket (broodjes omelet met Hollandse kaas, chips, koek en water) stonden we dan te wachten voor het huis van Gloria.
Inmiddels zijn we wel gewend dat we altijd eventjes moeten wachten omdat we meestal iets later vertrekken, gezellig zaten we met z’n zessen op het muurtje op de bus te wachten. Om 09:00 uur zou de bus aankomen, wij maar wachten en wachten…
09:15 uur, 09:30 uur, nog steedsgeen bus… Op een gegeven moment komt er iemand naar ons toe die ons vertelt dat de bus een probleempje heeft! De buschauffeur had om 09:00 uur vanochtend gekeken of de bus helemaal in orde was en wat bleek: de bus had een probleem met de banden! Na een paar waterijsjes kwam rond 10:00 uur toen eindelijk de bus aanrijden, joepie!
Met 15 mensen gingen we op weg naar Atjoni (de opstapplaats van onze boot). De busreis duurde 3 uur, met z’n zessen hebben we ons prima vermaakt! Heerlijk tijdschriften gelezen, gezongen en gekletst! Zodra je de stad uit bent is de natuur al heel anders, wauw wat is Suriname mooi!
Aangekomen bij Atjoni kopen we nog gauw wat drinken en dan stappen we in de korjaal. We moeten ongeveer 40 minuten varen naar onze bestemming: vakantie-eiland Isadou!
Adembenemend: zo mooi is alles! Ik kreeg gewoon bijna kippenvel van de prachtige natuur en het liedje ‘Adembenemend’ kwam direct in me op. Elk moment was echt intens genieten, zo bijzonder om dit mee te maken. We vaarden over de Gran Rio, een rivier met allemaal rotsen die de stroming bepaalden, het ging best snel in de korjaal en voor we het wisten waren we al aangekomen bij het eiland Isadou.
Na het uitpakken van de korjaal konden we onze hutjes/huisjes bewonderen. Het waren 4-8 persoonshuisjes, er stonden 4 tweepersoonsbedden in en wij hadden het voorrecht dat we nog een eigen douche en toilet hadden: hier zouden we het wel 3 dagen vol kunnen houden. Nadat we het eiland een beetje verkend hadden besloten we om een duik te nemen in het heerlijk uitziende water, een paar meter lopen van ons huisje, wat wil je nog meer?
Het leek echt op een subtropisch zwemparadijs, maar dan nog véél mooier! Op de rotsen kun je heerlijk liggen of je kunt heerlijk in de kleine watervalletjes zitten, dit is pas genieten!
We hebben lekker gezwommen en ‘gechilld’ op de rotsen. Na het zwemmen was het tijd om te eten, Nancy (onze kok) had verrukkelijke nasi voor ons gemaakt. Germa, Suzanne en ik waren zo aardig om de afwas te doen, nadat we alles triomfantelijk hadden afgeruimd (Hoppa, alle restjes in de vuilniszak!) stond Germa al lekker borden te wassen. Oeps, opeens kwamen ze erachter dat ze geen afdroogdoeken mee hadden genomen. Dan maar om de beurt een paar borden wassen en de natte borden maar in de kast terug zetten (bah!). De rest van de Isadou bemanning was niet zo spraakzaam en des te enthousiaster werden wij zessen… Om de rest maar even wat rust te gunnen besloten wij om maar weer een duik te nemen in de prachtige rivier, gewoon omdat het kon!
Teruggekomen bij onze hut/huis of hoe je het maar noemen wilt waren we aardig moe. En toen gebeurde er iets wat in de 3 weken dat we hier nu zitten nog NOOIT was gebeurd…
Om half 8 gingen de snaveltjes toe en de luikjes dicht: rust in huize pinahut!
De volgende ochtend om 7 uur werden we wakker van de wekker en de kou: aai, aai, aai helemaal stijf van de kou en het harde matras. Desondanks wel heel lekker en lang geslapen, we konden er weer even tegenaan! Na een douche (een hele koude, brrr) zaten we braaf om 08:00 uur aan het ontbijt, die was ontzettend goed verzorgd. Allemaal Nederlands beleg en zelf pindakaas dat bijna nog lekkerder was dan Calvé pindakaas (speciaal voor papa: Peter Pan pindakaas is echt bijna net zo lekker als Calvé). Donderdag 3 oktober stond er een bezoek aan 2 basisscholen op het programma. Rond half 9 vertrok de korjaal met de Isadou bemanning aan boord. De eerste school die we gingen bezoeken was de Obed en Alexander school in Abenaston, het was ongeveer een kwartiertje varen. Leuk om even een kijkje te nemen op een school in het binnenland van Suriname. We werden vriendelijk ontvangen door het hoofd van de school.
In één klas was er nog geen leerkracht, de kinderen hebben allemaal wel leerplicht dus moeten ze eigenlijk voor niks naar school toe. Echt sneu voor de kinderen en niet leuk om te zien. We besloten om gezellig liedjes met de kinderen te gaan zingen, ze deden allemaal erg enthousiast mee! De kinderen kregen allemaal het boekje ‘Reach for life’, het Nieuwe Testament, maardanmodern uitgelegd. Na het zingen van een paar liedjes en het uitreiken van de boekjes gingen we een kijkje nemen in de kleuterklas, super schattig! De kleuters hebben weer een ander uniform aan dan de andere kinderen op school. Gloria ging de kleuters een nieuw liedje aanleren, de kinderen vonden het geweldig! Ik krijg nu steeds meer zin in m’n LIO stage. Na het bezoekje bij de kleuters werd er aan het schoolhoofd een kinderbijbel overhandigd entoengingen we op weg naar de kapitein van Abeneston (de kapitein is de burgemeester van het eiland) om hem een Bijbel te overhandigen. De mensen in het binnenland van Suriname leven echt totaal anders dan wij in Nederland. Er is wel stroom, maar dan alleen ’s avonds en ze leven grotendeels buiten. Vooral veel kleine hutjes met een dak van bananenbladeren. De mensen hier leven eigenlijk bij de rivier, alles wordt er in gedaan: ze wassen zichzelf erin, de was wordt gedaan en ja, ook de behoeften worden gedaan in de rivier (of het komt uit in de rivier). Ik vond het bijzonder om te zien hoe de vrouwen hier hun was doen; ze hebben een bakje met zeep en dan smeren ze wat zeep op een grote steen en dan wassen ze hun kleren op de steen en spoelen het daarna uit in de rivier. Als ze helemaal klaar zijn zetten ze de grote, zware wasmand op hun hoofd en lopen ze naar huis toe. Volgens mij is het best gezellig om met z’n allen de was of de afwas te doen, voor een keertje lijkt het me ook best leuk om te doen (maar toch ben ik erg blij dat we in Nederland en op het terrein van Lob Makandra een wasmachine hebben…).
Na het bezoekje aan Abeneston stappen we weer in onze korjaal en gingen we op weg naar het volgende dorp voor een bezoekje aan Jaw-Jaw.
Om bij de school van Jaw-Jaw te komen moesten we 10 minuten lopen, het hoofd van de Pater Voorbaak school verwelkomt ons enthousiast en heet ons welkom. Hij zoekt een geschikte klas uit om liedjes mee te zingen en doet zelf ook gezellig mee. Door het bezoeken van de verschillende scholen krijgen we een goed beeld van het onderwijs in Suriname. De Pater Voorbaak school zag er weer heel anders uit dan de Obed en Alexander school, veel gezelliger en meer ingericht. Natuurlijk moesten we ook even met het hoofd op de foto (leuk voor de GH). Natuurlijk moesten we hier ook even een kort bezoekje aan de kapitein van het eiland brengen om hem een Bijbel te overhandigen. Suzanne, Germa en ik hebben nog een pangi gekocht in Jaw-Jaw (een creoolse omslagdoek die je kunt dragen als jurk of rok). We voelen ons nu echt wel Surinaamse junglemeisjes… Eigenlijk moet ik als halve hindoestaan een mooie sari kopen, maar die ben ik tot nu toe nog niet tegengekomen, misschien komt dat nog. Een volle ochtend en we hadden het er erg warm van gekregen dus we besloten om te… Tsja, je raadt het al…ZWEMMEN!
Om 12:00 uur was het tijd om te eten, nasi met bakabana en kroepoek, ja we verhongeren hier niet! Na het eten besloten de andere meiden om nog even lekker te zwemmen, maar Germa en ik waren zo moe van alle indrukken dat we besloten om heerlijk even te vertoeven in ons pinahutje. Eindelijk even tijd om een tijdschrift te lezen en lekker te relaxen onder de klamboe (in quarantaine zoals we het zelf noemen). Om 15:00 maakten we onszelf weer even klaar om fris en fruitig te verschijnen op de vergadering met de andere pinahuttenbewoners (oftewel de Isadou bemanning) over het kinderfeest dat we die middag zouden geven op het eiland Karpati. Onder het genot van koekjes, snoepjes en fruit, VERS FRUIT bespraken we de rollenverdeling van het kinderfeest. Al gauw werd het tijd om in onze korjaal te stappen en te varen naar het eiland Karpati. In de verte zien we al allemaal kindertjes op de steiger staan en als we uitstappen gaat het al snel de ronde dat het kinderfeest bijna zou beginnen. Eigenlijk is Karpati een heidens eiland, dit kon je zien doordat er aan het begin van het eiland een poortje stond met franje eraan. Best een uitdaging dus om hier een christelijk kinderfeest te houden.
We werden in elk geval vriendelijk onthaald door de kinderen van het eiland, ze hadden er zin in (en wij ook natuurlijk). Al gauw zat het gebouw waar we het feest hielden helemaal vol met kinderen. Het feest was te vergelijken met een kampdienst: veel zingen, spelletjes, een verhaal, Bijbeltekst aanleren etc. De kinderen vonden het geweldig! Ook veel moeders waren meegekomen en zij deden ook gezellig mee. Echt leuk om zo’n feest te organiseren, hopelijk heeft het feest ook nog een ander effect op de bevolking van het eiland. Ook in Karpati gingen we langs bij de kapitein van het eiland. Hij groette ons vriendelijk, wel heel vriendelijk… De kapitein had al aardig wat Parbobiertjes achterover geslagen… Toch was hij nog in staat om even op de foto te gaan en om ons te bedanken. Voor ons was het weer tijd om terug te gaan naar ons tijdelijke paradijsje: Isadou! Op de rotsen hebben we onze nieuwe pangi’s maar even geshowd aan het fototoestel (jammer genoeg lukt het uploaden van foto’s op mijn blog niet meer, maar die houden jullie nog te goed)! Nadat we een paar leuke kiekjes voor in het plakboekhadden geschoten gingen we heerlijk eten.
Ook vandaag besloten we om vroeg te gaan slapen, ja ja we worden nog wel eens verstandig. Jammer genoeg was mij een goed nachtje slapen niet gegund, mijn bed en klamboe hadden zin om ruzie met mij te maken. ’s Ochtends werd ik wakker in een heel klein rondje (mijn klamboe zat zo ongeveer helemaal om me heen) en mijn kussen had geen sloop meer en ook mijn matrashoes was ver te zoeken. Tsja, na zo’n nachtje deed een koude (!) douche me natuurlijk wel erg goed, ahum! Toch zaten we alle zes om half 8 fris gedoucht en erg wakker (…) aan het ontbijt. Vrijdag 4 oktober was alweer de laatste dag in de prachtige rimboe van Suriname! Vandaag stond op het programma: school bezoeken op het eiland New Aurora en zwemmen bij grote stroomversnellingen. Voor de verandering was onze korjaal aan de andere kant van het (kleine) eiland aangemeerd. Onze bootsman zei dat we de zwemvesten aan moesten doen omdat de stroming erg sterk kon worden.
Spanneeeeeend!
De eerste paar minuten voeren we door rustig water en ik had bijna besloten om mijn zwemvest uit te doen (ik had echt het gevoel dat ik een Michelin poppetje was), maar voordat ik dat kon doen hing onze korjaal door de sterkte stroming helemaal naar links (ra, ra aan welke kant zat ik?). Aaaaaaaaaaaaa, dat was wel even spannend! Gelukkig had ik mijn Michelin zwemvest nog om. Natuurlijk was onze bootsman erg ervaren en voeren we zonder natte broek door de stroomversnelling: applaus!!!
Onderweg heb ik weer ontzettend genoten van de prachtige natuur, ik kan het zo vaak zeggen maar het is echt zo geweldig mooi! Om je heen zie je van alles: verschillende vogels, bomen etc.
Later (als ik groot ben, haha) wil ik zeker weten weer terug naar Suriname. Toen ik in de korjaal zat heb ik er echt even over nagedacht om in Suriname te blijven (voor een tijdje), maar dan wel onder de voorwaarde dat mijn geliefde(n) hier natuurlijk ook gezellig komen wonen!
Ik had niet lang de tijd om de dromen over een bestaan hier in Suriname want na een half uurtje bereikten we het eiland New Aurora. Gelijk viel op dat dit eiland iets moderner is dan de andere eilanden die we bezocht hebben. De huizen/hutjes zijn hier wat groter en meer ingericht. Geheel in stijl: in onze pangi’s lopen we naar de Johannes Arabie school toe. Eerst kwamen we aan bij de kleuterafdeling van de school (de kleuters zitten altijd gescheiden van de andere klassen).
Mijn hart brak toen we een kijkje namen bij de kleuters… Een klas zat zonder leerkracht (de zoveelste school die onderbezet was). De kinderen zitten dus gewoon heel de ochtend niks te doen, zo ontzettend zielig! We zagen dat een juf een kind sloeg met een liniaal en een klein meisje was aan het huilen en werd, zonder te vragen waarom ze huilde, in de deuropening gezet door de juf: Verschrikkelijk om te zien (het meisje had geen eten en drinken mee en daarom huilde ze zo erg, maar de juf zette haar, zonder te vragen waarom ze huilde, gewoon in de deuropening). Ik had echt de neiging om het meisje even op schoot te nemen en om haar wat van mijn eten en drinken te geven, maar ik realiseerde me ook dat we ons gewoon nergens mee konden bemoeien omdat de juf anders echt boos zou worden. Alle zes hadden we de neiging om les te geven aan de klassen die geen leerkracht hadden, jammer genoeg moesten we al gauw weer verder. Wel werd er ons nog een baan aangeboden, inclusiefkost en inwoning, haha eerst onze studie in Nederland maar afmaken! Na het bezoek aan de Johannes Arabie school moest iedereen weer inschepen en gingen we weer verder!
‘Varen, varen over de baren!’
Weer door de sterke stroomversnellingen, aaaaaaaaa! Ook dit keer ging het natuurlijk weer goed. Het plan was om te gaan zwemmen bij een grote stroomversnelling waar ook kleine watervalletjes zouden zijn, maar onze bootsman was verkeerd gevaren (goed hè Ate, dit keer typ ik niet gereden!). Jammer, maar gelukkig konden we nog heerlijk even ontspannen in de rivier bij ons vakantie-eiland Isadou. Met z’n zessen gingen we op avontuur, we klommen over de grote rotsen en manoeuvreerden ons door de bosjes en het water. De heenreis ging zonder ongelukken en we konden RUSTIG ontspannen in het water. Al gauw gilde Germa, er zat een visje aan haar voet te knabbelen (Dr. Fish, maar dan gratis). We besloten om maar weer terug te gaan, onderweg nog een valpartij: Yvonne viel op een gladde rots, aai! Gelukkig kon ze nog 'gewoon' teruglopen en daarna hebben we nog lekker even gechilld in het water aan de andere kant. Na het zwemmen was het tijd om te eten en toen was het alweer tijd om onze tassen te pakken.
Weer in de korjaal, voor de laatste keer voeren we langs de eilandjes! Van elk moment heb ik extra genoten, daaaag binnenland!
Aangekomen in Atjoni gingen we weer in de bus terug. In Paranam, tegenover Suralco (waar onze opa heeft gewerkt) hebben we soato soep en bakabana gegeten. Thuis aangekomen hebben we als echte schoonmaakmiepjes de was gedaan en ’s avonds zijn we WEER vroeg gaan slapen.
Het weekend, zaterdag en zondag, hebben we lekker relaxt gedaan. Gisteren, zaterdag 5 oktober, zijn we ’s avonds gezellig even naar ’t Vat geweest. Vandaag, zondag 6 oktober zijn we ons vooral aan het voorbereiden op onze stage, morgen beginnen we op de OS Santopolderwegschool. Ik ben zeer benieuwd, morgen om kwart over 7 gaan wij enthousiast beginnen aan onze wandeling van ruim 20 minuten! Het schoolhoofd heeft ons vorige week hartelijk ontvangen ende andere leerkrachten ook, het moet vast helemaal goedkomen!
Het is alweer een heeeeeeeel lang verhaal geworden!
Ik wens jullie allemaal weer een fijne week toe, tot het volgende verhaal.

Liefs, Anouk